”Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi”
Ve ilk satırlarında söze girdi şair, ömrün sınırlarını sevginin büyüklüğü ile ölçtü bizim için… Sonra ekledi, gülebildiğimiz kadarıyla mutlu olduğumuzu… Devam etti, sonraki dizesi ile umudu hatırlattı bize: yani yarınların en sevdiği o şeyi… İşte: umut, evet! Bizi birbirimize kenetleyen ve içimizi aydınlığa kavuşturan o feneri…
Neydi Burada Payımıza Düşen?
Umut değil miydi biz düştüğümüzde kaldıran? Sahi neydi yarına olan inancımız, yaşama sebebimiz? Geçmişte kaç kere düşsek de boğulup gidecek olsak da kederde, dertte, acıda büyüsek de bizi bırakmayan o esrarengiz duygu? Biz bitti desek de bitirmeyen ve bir dost gibi bize şefkat gülüşü ile gülen… Ve dahası, bizim acıya tahammül seviyemizi bilen bizi kaldırıp toparlayıp hayatı öğreten duygu neydi?…
İsmet Özel “Yaşamak savaşmaktır” demişti. Bizi o savaşın içine gönderen, geri çekilmek istesek de bizi cesaretlendiren… Ardından tekrar cepheye süren besleyici duygu değil miydi? Pozitif Psikolojinin temel yapı taşı olan ve ”Sakın bitti sanma her şeyi” diye şairin son dizede seslendiği o haykırış… Koşmaktan yorulsan da koşmayı bırakmamak gerekiyor diye bağıran şey… Yani yarınları bekleten ve yarınların bugünlerden daha güzel olacağını, bizi dibe çekenlere rağmen bağıra bağıra söyleyen… Tanıyor musun bu duyguyu? Sende biraz umut kaldı mı? Yoksa içinde sır gibi saklanan o cevherin henüz farkında değil misin? Bunu keşfetmeye hazırsan, durma sakın! Fark et kendini ve yarınını…
Seni bekliyoruz ve biliyoruz ki daha güzel geleceksin. Öyle ki her şey en kötü halde dahi olsa herkes bitti dese de kimsenin beklemediği yerde sen geleceksin. Gecenin en zifiri olduğu zamanın aydınlığa en yakın olduğu zaman olduğunu biliyorum. Nasıl ki bundan eminsem, senin güzel olarak geleceğinden de öylesine eminim. Senin için bırakmayacağım yaşamak denen bu savaşı… Yaşayacağım ve kendimi dağıtmayacağım seni daha güzel karşılamak için. Kısacası her şeyimi kaybetsem de umut, senden umudumu kaybetmeyeceğim.