Küçükken öğrendiğimiz birtakım savunmalarımız vardır ve bu nedenle farkında olmadığımız şekillerde kendimizi sabote ederiz. Yani yapmak istediklerimizi tam anlamıyla yapamayız ve belirli düşünce kalıplarına sığınabiliriz. Bu düşünce kalıpları kısa vadede kendimizi güvende hissetmemizi sağlasa da bütüncül olarak bakıldığında kendimizi engellememize sebep olabilir.
Kendimizi sabote etmekle, isteklerimizle uyuşmayan ve içinde bulunduğumuz her türlü farklı davranışı kabul etmemiz ve uygulamamız ihtimal dâhilindedir. Örneğin, yakın olmak istediğimiz bir insana karşı öfkeli davranabiliriz veya çocuğumuza bir şeyler öğretmeye çalışırken sakin kalmakta zorlanabiliriz. Fiziksel görünüşümüz hakkında olumsuz yargılara sahip olup kendimizi sert bir şekilde aşağılamaya başlayabilir veya kim olduğumuza dair sorguladığımız yaşantımızda bir cevap bulamayabiliriz. Tüm bunları yaparken neden yaptığımızın farkında olmadığımız sürecin kontrolden çıkmasına sebep olabilir. Sahip olduğumuz fikirler hayatımızın erken dönemlerinde rastlayıp kalıcılığını koruduğumuz fikirlerdir ve sinir bozan şeyler olsalar da onlara meydan okuma noktasındaki korkumuzu pekiştirirler. Böylece kendimizi sabote etmeye başlar ve birincil duygularımızı öğrendiğimiz yaşantılarla kapatmaya çalışırız.
Kendimizi sabote etmeyi nasıl durdurabiliriz? Meydan okumaya istekli olmakla başlayabiliriz! Bu noktada yolumuza çıkan engellere bakmalı ve bizi alıkoyan sebeplerle yüzleşmeyi deneyebiliriz. Eğer ki kafamızın içinde daima olumsuz durumları önümüze koyan yıkıcı bir eleştirmen varsa hedefe yönelik davranışlarımız baltalanacaktır.
Tüm bunların döngüsünden kurtulmak için somut eylemlerimizi gözlemlemekte fayda vardır. Eğer çok iyi bir kariyer planı hedefimiz varsa, mevcut iş ilanlarına bakmamız gerekir. Bunu yaptık mı? Veya sağlıklı bir yaşam arzusu istiyorsak spor yapmakla ve dengeli beslenmekle bunu sağlayabiliriz. Sabah erken uyandık mı, yediklerimizi kontrol edebilmek için bir diyetisyenle iletişim kurup randevu oluşturduk mu? Aslında bunlardan kastedilen şey somut olarak eyleme geçip geçmediğimizin farkındalığını tatmaktır. Yoksa yalnızca düşüncelerimiz tarafından engellendik mi? ‘’Önümde uzunca bir yol var kariyer planımı elbet hayata geçiririm!’’ veya ‘’Spor yapmak yorucu!’’ gibi düşünce kalıplarına maruz kalıyor oluşumuz zihnimizin biri durdurma noktasında ortaya attığı sabotaj girişimleridir ve geçmiş yaşantılarımızın bunda payı büyüktür.
Duvarlarımız yıkmaya çalıştığımızda ilk olarak onları neden ördüğümüzle yüzleşmemiz gereklidir. Yani zihnimizi ele geçiren olumsuz düşünce kalıplarına bizi maruz bırakan nedir? Tembellik mi ediyoruz, korkuyor muyuz, isteksiz miyiz, yetersiz miyiz? Bunların cevabını veriyor olmak, güvenli gördüğümüz ama aslında bizi engelleyen alanı yavaş yavaş tanımamızı sağlayacaktır. Böylece terfi almak için can attığımız ve tam da kendimizi göstermemiz gereken bir ortamda, neden arka koltuğa oturma noktasında bu kadar istekli davrandığımızı anlayabiliriz.
İç savunmalarımızı tanıyor olmak bizi özgürleştirecek ve yıkıcı kimlik duygumuzu kırarak olmamız gereken ve asıl istediğimiz birincil duygularımıza ulaşmamızı sağlayacaktır. Kendimize yeni kalıplar geliştirmeye başlamak ne istediğimizi bilmemizle paralel olarak ilerleyecektir. Ne istediğini keşfetmekte sen de bizimle yol almak istersen online psikolog seninle!
Kendimizi Nasıl Sabote Ederiz?
